Rozdział 4

Okej doczekaliście się nowego rozdziałku : ) zapraszam do czytania

Wszyscy weszli do pokoju. Likantropka zdawała się tego nie zauważyć.

Jace oparł się o rzeźbioną ramę łóżka, która zaskrzypiała. Izzy i Simon stanęli w kącie, kryjąc się w cieniu. Magnus siedział na fotelu pod ścianą, wyglądała na wyczerpanego, jego skóra przybrała chorobliwie blady odcień w niebieskawym świetle świec.

Clary wciąż wpatrywała się w młodą likantropka. Drobne ciało dziewczyny trzęsło się od powstrzymywanego szlochu. Rudowłosa zdusiła w sobie chęć przytulenia jej, nie wiedziała jak dziewczyna na to zareaguje.

Po chwili likantropka podniosła wielkie, szare oczy przepełnione łzami. Odetchnęła głęboko.

- B…byłam- zaczęła drżącym głosem. Westchnęła i zaczęła jeszcze raz, nieco spokojniejszym głosem.- Byłam w domu. Potem coś… zrobiłam, coś strasznego- ukryła twarz w dłoniach.- Nie pamiętam.- po jej policzkach pociekły łzy, nie próbowała ich powstrzymać, nie była już w stanie tego zrobić.- poszłam do lasu…gdzieś… on mi kazał… ja… ja nie chciałam- mówiła nieskładnie, oddychała szybko, na jej czole wystąpiły kropelki potu.- Wszystko mnie bolało… księżyc…- zamknęła oczy, nie mogła zrozumieć, co się stało- on mi coś zrobił… to było straszne… potem… było ciemno… byłam tu…

Wszyscy wpatrywali się w nią z nieskrywanym zdumieniem.

- Wiesz- zaczęła Clary, starała się być delikatna- wiesz, że jesteś likantropka?

Oczy dziewczyny rozszerzyły się z przerażenia.

- Czym jestem?- zapytała cicho, chwytając Clary za ramiona.

Jace napiął wszystkie mięśnie, niczym kot gotowy do skoku. Clary zacisnęła zęby, bo Natasha wbijała jej paznokcie w skórę. Rudowłosa zdjęła delikatnie jej ręce ze swoich ramion, zanim polała się krew.

- Jesteś likantropka- wilkołakiem- powtórzyła Clary.- Nasz kolega- wskazała na Simona, który dyskutował o czymś z Izzy, ale spojrzał na Clary- widział jak się przemieniałaś- chłopak pokiwał głową i wrócił do przerwanej rozmowy.

W oczach Natashy malowało się przerażenie.

- Ale… ale wy kłamiecie… to wszystko jakaś paranoja…- cały czas mamrotała coś pod nosem, po jej bladych policzkach spływały lśniące łzy. - odejdźcie ode mnie!- krzyknęła niespodziewanie.

Clary wstała z łóżka i cofnęła się kilka kroków. Jace podszedł do niej i objął ją rękami w tali, cały czas gotowy by zasłonić ją własnym ciałem.

Niespodziewanie Alec wstał i podszedł do likantropki. Usiadła brzegu łóżka. Nie zwracając uwagi na zdziwione spojrzenia pozostałych, przytulił dziewczynę. Natasha oddała uścisk, wtulając się w jego ramię.

Oddychała szybko i drżała od płaczu. Alec cały czas szeptał jej coś do ucha.

- Mogę poprosić Catarinę, by ona spróbowała przywrócić jej wspomnienia, może razem coś zdziałamy- zaproponował zmęczonym głosem Magnus.

- Tak się da?- zapytała zdziwiona Natasha, wciąż wtulona w sweter Aleca.

Clary pomyślała, że musiała być bardzo zagubiona. Wszystko było dla niej nowe i na pewno nie wszystko jej się spodobało. Pamiętała, gdy ona musiała ogarnąć się z tym wszystkim. Wiele rzeczy wydawało jej się głupich i nierealnych, ale w końcu zrozumiała, że po tym świecie można podziewać się wszystkiego.

- Na razie musisz odpocząć- dodał Magnus wstając, wszyscy zrozumieli zawarta w tym aluzję i po kolei opuścili pokój. Tylko Alec wciąż siedział na łóżku obejmując drobną dziewczynę.

- Ja z nią zostanę- szepnął, gdy Magnus wychodził z pokoju.

Czarownik zatrzymał się w pół kroku.

         - Gdyby sobie coś przypomniała- wyjaśnił, uśmiechając się blado.

Gdy tylko Magnus zamknął drzwi, dziewczyna odsunęła się od Aleca. Miała rzęsy mokre od łez i zaczerwienione policzki.

         - Kim jesteś?- zapytała, jej głos był o wiele pewniejszy niż wcześniej.

         - Jestem Alec- oparł chłopak, dokładnie jej się przyglądając.

         Zakrwawione, brudne, złote loki opadały jej na twarz. Wyglądała na zagubioną i bezbronną, chociaż starała się być silna.

         - Masz dużo do nadrobienia- zauważył chłopak.- Nie wiesz jeszcze nic o Świecie Cieni.

         Natasha przekrzywiła głowę, mrużąc oczy. Wyglądała jak niesforny kociak.

         - Wiem o nim wystarczająco dużo, żeby twierdzić, że jest chory!- odparła, odwracając wzrok. Wydawała się nad czymś zastanawiać. W końcu przełknęła ślinę i zaczęła- mój brat… Toby- w jej oczach zalśniły świeże łzy- On poszedł… i załapał go taki dziwny chłopak… Toby umarł… umarł i przeżył, ale… ale był dziwny… niebezpieczny… on… on jest wampirem… on atakuje ludzi…- dziewczyna rozpłakała się na dobre. Łzy żłobiły jasne ślady na jej brudnej twarzy.

         - Przykro mi- powiedział Alec, nie do końca pewien jak powinien się zachować.

         Natasha spojrzała na niego zaczerwienionymi oczami.

         - Ja… nie pamiętam… ale On mi coś kazał- dziewczyna trzęsła się.

         - Kto ci kazał?- zapytał delikatnie Alec, chwytając ją za ramiona.

         - On… On był straszny… On mi kazał- mamrotała dziewczyna. Zamknęła oczy i oddychała szybko.

         - Natasha… Tasha uspokój się- Alec mówił wolno, starając się uspokoić dziewczynę.- Jesteś tu bezpieczna. On tu nie przyjdzie, nic ci nie grozi.

         Likantropka zdawała się uspokajać. Opadła bezwładnie na kolana Aleca, wciąż oddychała ciężko. Chłopak westchnął i przytulił drobną dziewczynę. Blondynka płakała jak dziecko. Brunet pamiętał, gdy Isabelle była mała i przytulał ją tak jak teraz Natashę.

         Wszystkie żale, ból, strach, zagubienie zawarte były w tym jednym szlochu. Alec trzymał dziewczynę w ramionach i delikatnie ją bujał, niczym małe dziecko.

         Nie zauważył kiedy Natasha zasnęła. Odłożył ją na jasną pościel i przykrył kocem. Spojrzał na drobne ciało blondynki ułożone na wielkim łożu. Wydawała mu się delikatna jak porcelanowa lalka, delikatna i krucha. Chłopak uśmiechnął się do siebie i wyszedł z pokoju.

-------------------------------------------------------------------------------------------------

Jest kolejny rozdziałek, powoli zbliżamy się do czasu, gdy w końcu zacznie się cos dziać. Niestety musicie jeszcze przemęczyć się z kilkoma nudniejszymi rozdziałkami.

Sorki za wszystkie literówki i błędy.

Miłej niedzielki i udanego tygodnia wam życzę J

~~ Lightwoodówna~~